Af en toe ontbrak het mij wel eens aan tijd, om er een heel eind op uit te trekken, voor het maken van een bepaalde foto. Maar toch was er telkens weer die drive om op pad te gaan. Dan zat er niks anders op dan dichtbij huis mijn geluk te beproeven. Al gauw ontdekte ik een klein stukje natuur waarbij ik, vooral onder mistige omstandigheden, mijn hart kon ophalen. Hemelsbreed was het amper een kilometer van mijn huis gelegen.
Van tijd tot tijd bezocht ik deze plek en raakte steeds meer gefascineerd en geïnspireerd door de natuur, zo dichtbij huis.
Slenterend langs slootjes en door weilanden leverde dat steeds meer beeldmateriaal op.
Omdat ik wel eens de vraag kreeg of ik ook kalenders maakte, leek het mij een leuk idee om juist met deze foto’s iets te gaan doen.
Een persoonlijke favoriet is toch wel de maand juli. De kerktoren van Garijp boven de mist. Deze stond al een tijdje op mijn verlanglijst, maar als er dan al mist was, was het net niet mooi genoeg of had ik mijn telelens niet bij me.
Ik koester vooral fijne herinneringen (van onschatbare waarde) aan het maken van al deze foto’s.
‘Op een ochtend stond ik oog in oog met een jager. Hij schrok meer van mij dan ik van hem.’
‘Mijn kleren zaten eens onder de mest. Ik heb ze thuis in de container gegooid.’
‘Bij het oversteken van een sloot met net niet genoeg ijs, leverde me dat een nat pak op.’
‘Een ietwat saaie ochtend aan het wad, leverde op de terugweg toch nog een fraaie foto op.‘
Het was het allemaal meer dan dubbel waard.

Taede Smedes