Het is vandaag 18 augustus. Ik ben op weg naar Bakkeveen, op zoek naar weer nieuwe mooie plaatjes. Ik wil wat op de heide gaan struinen die momenteel weer prachtig in bloei staat. Ik heb foto’s van professionals gezien waar ik stiekem jaloers op ben, maar die me inspireren om ook zoiets uit te gaan proberen. Het meest leer ik door goed naar andere fotografen te kijken en er mijn voordeel mee te doen.
Ik parkeer mijn auto aan de bosrand en snuif de heerlijke ochtendgeuren van het bos op. Wow, dit is echt magnifiek. Volgens het woordenboek heeft magnifiek de volgende betekenissen: betoverend, fantastisch, geweldig, grandioos, lustrijk, prachtig, schitterend, verrukkelijk. En zo ervaar ik het ook. Al mijn zintuigen worden geprikkeld.
Door het schemerige bospad loop ik naar de open heide. Af en toe hoor ik een koekoek, verder is het stil.
Vanuit het oosten toont de lucht haar onbeschrijfelijk mooie zachte oranje gloed. Met hier en daar een vleugje mist weet ik diep van binnen; hier is iets moois in de maak.
Composities liggen hier voor het oprapen, ik moet mezelf dan ook beheersen om niet te gehaast te werk te gaan.
Ik sta midden op de paarse heide en proef de zoete geur van de natuur die aan het ontwaken is. Om me heen hoor ik het getjilp van sprinkhanen.
Dan gebeurt het, de zon klimt verder omhoog en zonnestralen breken door de takken van een boom waar ik recht op af loop. Het is adembenemend mooi. Alles lijkt te kloppen. Ik ben sprakeloos.

Taede Smedes