Ik lig plat op mijn buik in mijn regenpak tussen de bladeren in het bos. De geur van modder en verrotte bladeren is als honing voor mijn ziel. Heerlijk!
Ik heb geen kantelbaar scherm, dus er zit niet veel anders op dan op deze manier, languit op de grond te gaan liggen.
Het is volop herfst, genieten geblazen dus. Vandaag ben ik op paddenstoelenjacht. Ik heb een rugzak met eten en drinken mee, want vervelen zal ik mij de komende uren in geen geval.
Ik heb mijn 85mm macrolens op mijn camera geschroefd waarmee je fascinerende miniatuurlandschapjes kunt creëren. Jammer dat ze niet het hele jaar door te vinden zijn. Ach, ieder seizoen heeft zo zijn charmes. Het leuke aan deze vorm van fotografie is dat je onder alle weersomstandigheden mooie beelden kunt maken, dit in tegenstelling tot de landschappen waar ik mij de rest van het jaar grotendeels mee bezig houdt, waarbij de weersomstandigheden uiteindelijk de foto moeten maken naar dat wat je zelf in gedachten had.
Om het desbetreffende paddenstoeltje leuk op de foto te krijgen heb ik mijn camera een beetje ingegraven. Hier en daar haal ik dan nog een blaadje weg of voeg ik er juist eentje aan toe om een achtergrond te creëren waarvan ik denk dat die de juiste sfeer bij het paddenstoeltje uitademt.
Voorbijgangers die mij wel eens zien liggen hebben de neiging om nogal eens te schrikken. Ook als ik terugloop naar de auto trek ik de nodige aandacht omdat ik dan vaak onder de modder zit. Onlangs dacht een klein jongetje, dat met zijn vader en moeder langsliep, dat er een ‘dood lijk‘ lag. Maar toen dat zogenaamde dode lijk riep dat dat wel meeviel, kwam hij kijken wat ik dan wel niet allemaal uitspookte. Hij bekeek mij van top tot teen en vond het fascinerend!

Taede Smedes